Identifikation
Titel
König Ludwig der Deutsche bestätigt der Hamburger Kirche den Besitz eines von der Matrone Ikia im Wald Ramelsloh geschenkten Gutes und verleiht dem dort errichteten Kloster Immunität.
842 Juni 8, Frankfurt.
Fälschung, schwer beschädigt, durchgedrücktes Siegel ab. Rückvermerk: (...wici de traditione Thurholt) (13. Jahrhundert). - Die Wiedergabe folgt dem Druck in den MGH, der mit dem Original bzw. dessen Fotografie verglichen wurde. Auf die Kenntlichmachung der aus der Sekundärüberlieferung ergänzten Stellen wurde verzichtet.
Als Insert in einer abschriftlich überlieferten Urkunde von 1423 Mai 7 (vgl. UB Ramelsloh Nr. 103) in NLA HA, Dep. 37 S, Nr. 205 (Abschrift von ca. 1850 aus einem 1943 in Hannover verbrannten Kopiar).
Druck: UB Ramelsloh Nr. 1; Hamburg. UB I Nr. 10; MGH DD LD Nr. 175. - UB Verden 1, Nr. 9.
Regest: May Nr. 24 (dort weitere Nachweise).
In nomine sanctae et individuae trinitatis Hludowicus divina favente gratia rex. Notum esse volumus omnibus sanctae dei aecclesiae fidelibus nostrisque praesentibus scilicet et futuris, qualiter beatae memoriae precellentissimus rex, avus noster Karolus, tempore praedecessorum nostrorum divino afflatus spiritu gentem Saxonum sacro cultui subdidit iugumque Christi, quod suave ac leve est, ad usque terminos Danorum sive Sclavorum, corda ferocia ferro perdomans, docuit ultimamque regni ipsius partem trans Albiam inter mortifera paganorum pericula constitutam videlicet, ne ad ritum relaberetur gentilium, vel etiam quia lucrandis adhuc gentibus aptissima videbatur, proprio episcopali vigore fundare decreverat. Sed quia effectum mors prohibuerat, succedente eius precellentissimo filio Hludowico imperatore augusto, pium studium sacri genitoris sui efficaciter implevit. Cuius etiam auctoritate in supradicto
Laufzeit
08.06.0842
Enthält
Nordalbingorum populo sedes constituta est archiepiscopalis in castello Hammaburg nuncupato. In eadem sede archiepiscopus, accepto a sede apostolica pallio, primus est ordinatus Ansgarius, cui delegata est cura seminandi verbum dei et animas lucrandi deo. Delegavit etiam genitor noster eidem archiepiscopo quandam cellam Turholz vocatam, quatinus eidem loco periculis undique circumdato fieret supplementum. Cumque ego, quem divina clementia in sedem regni eius assciverat, in multis regni disponendis negotiis insisterem, hoc quoque predictum patris mei studium velut regni in finibus peractum minus caute attendi. Unde contigit, ut peccatis populi exigentibus deique permittente occulto iudicio ipsa metropolis Hammaburg penitus devastaretur. Cumque predictus archiepiscopus in multis esset pressuris et calamitatibus et fratres congregationis eius una cum sanctis pigneribus per varia loca circumeundo huc illucque vagarentur et nusquam sedem haberent quietam, matrona quedam nomine Ikia divino amore tacta ex sua hereditate possessiunculam ei tradidit in silva Hramesloa nominata in pago Bardengoa, in episcopatu vero Waldgarii Farduensis eeclesiae episcopi, ubi et cellam construxit et reliquias sanctorum una cum fratribus qui supererant collocavit. Quamobrem adiit celsitudinem nostram, miseriarum suarum ordinem lacrimabiliter exponens. Unicum namque refugium, monasterium videlicet Turholz nuncupatum, quod illic genitor noster ad supplementum et victum sibi suisque clericis dederat, ex parte fratris nostri Karoli scilicet regis sibimet ablatum non sine magno dolore conquestus est. Unde nos paterna simul et regali pietate commoti querere coepimus, quomodo ei solatium subsistendi faceremus, quo legationis suae mandatum perficere posset. Et quia in eadem provincia cellam nullam huic legationi habebamus congruam, suggerere studuimus predicto Waldgario Farduensis ecclesiae episcopo,
ut eius permissione ei liceret in supradicto loco Hromesloa monasterium ex suis impensis construere, ubi et fratres, qui tantae cladi superfuerant, nostro ceterorumque dei fidelium auxilio sustentarentur et ipse locum respirandi et, si unquam facultas suppeteret, propter vicinitatem eiusdem loci Hammaburgensem ecclesiam restaurandi haberet, sub suo successorumque eius regimine et potestate mansurum. Cui quidem rei ipse admodum contrarius extitit. Postmodum vero Wormatie habito generali conventu in nostra nostrique fratris Hlotharii scilicet regis presentia, presentibus archiepiscopis Ebone Remensi, Hetti Treverensi et Otgario Mogontiacensi, cum plurimis aliis utriusque regni presulibus haec eadem res nostro iussu diligentissime ventilata est. Quae cum ab omnibus licita et concedenda probaretur, ut predictus pontifex Waldgarius hoc ipsum sua auctoritate concederet et firmaret, cuncti rogavimus. Qui primo quidem fortiter reniti coepit, iustum non esse multipliciter asserens, ut honorem suae sedis in aliquo minueret, postremo tamen et nobis ipsis et cunctis episcopis ibi aggregatis pro hoc ipso eum rogantibus et omnino causa necessitatis id licitum fore dicentibus, precibus nostris evictus consensit et subscripsit. Quapropter consultu fidelium nostrorum tam nostra quam sanctae Romanae sedis auctoritate per hoc nostrae regiae dignitatis preceptum precipimus firmiter atque iubemus, ut predicta cellula Hromesloa nuncupata sub potestate et regimine Ansgarii Hamaburgensis ecclesiae archiepiscopi eiusque successorum, omni contradictione remota, perpetualiter maneat. Homines quoque, qui eidem cellulae servire videntur, ob amorem dei et sancti Sixti confessoris eius ad nostram nostraeque sobolis perpetuam mercedem ab omni expeditione vel militia sive qualibet occupatione absolvimus, ut idem venerabilis archiepiscopus ad hanc dignam deo peragendam in provisis temporibus legationem
nullum in hoc patiatur impedimentum. Res quoque praefatae sedis et prescripti monasterii sub plenissima defensione et immunitatis tuitione volumus, ut consistant ac tueantur, ita ut nullus iudex publicus aut alia quelibet publica potestate predita persona de eorum rebus freda, tributa, mansionaticos vel paratas aut teloneum vel fideiussores tollere aut homines ipsorum tam litos quam et ingenuos super terram eorum commanentes distringere nec ullas publicas functiones aut redibitiones vel illicitas occasiones requirere vel exigere praesumat, sed liceat predicto venerabili archiepiscopo suisque successoribus ac omni clero sub eorundem regimine constituto quiete in dei servitio degere ac pro nobis proleque nostra atque statu totius regni nostri divinam misericordiam exorare. Et ut haec auctoritas sui vigoris perpetuam obtineat firmitatem, manu propria nostra subter eam firmavimus et anuli nostri impressione assignari iussimus.
Signum Hludowici (Monogramm) serenissimi regis. Arnolfus cancellarius ad vicem Liutberti archicappellani recognovi.
Data VI. idus iunii, anno dominice incarnationis DCCCXLII, indictione V, anno VI. regni Hludowici serenissimi regis. Actum Franconofurd palatio regio. In dei nomine feliciter amen.
Indexbegriffe:
Ansgar, Stifter und Patron des Stifts Ramelsloh
Arnolf, Kanzler König Ludwigs des Deutschen
Bardengau, pagus
Karl der Große, Kaiser
Karl, König von Westfranzien
Dänen
Ebo, Erzbischof von Reims
Elbe
Hamburg, Stadt (castellum, metropolis)
Hetti, Erzbischof von Trier
Ikia, Matrone
Liutbert, Archikaplan König Ludwigs des Deutschen
Lothar II., König (verwechselt mit König Lothar I.)
Ludwig der Deutsche, König
Nordelbier
Otgar, Erzbischof von Mainz (+847)
Ramelsloh, Wald
Rom, Kurie (Romana sedes, ecclesia)
Sachsen (Saxones), gens
Sixtus, Märtyrer, Patron des Stifts Ramelsloh
Slaven
Tourholt, Flandern, Kloster
Waldgar, Bischof von Verden (+ 865)
Worms, Reichstag (generalis conventus)
Alte Archivsignatur
StA Hannover, Bremen-Verden Nr. 9
Informationen / Notizen
Zusatzinformationen
Eine Fotografie der Urkunde aus der Zeit vor Eintritt der Beschädigungen durch das Hochwasser von 1946 befindet sich im NLA HA.
Ergänzungen
Klassifikation Teil B
08420608
| Aktion | Typ | Bezeichnung | Zugang | Info |
|---|---|---|---|---|
| Detailseite | Original | Urkunden | 0002 / 32 |
|
Arcinsys